‘Alles is anders’ is een spoken words over het begin van de coronacrisis. De spoken words worden gevolgd door een ingetogen ‘Knocking on Heavens Door” van Bob Dylan.
Het is maart 2020
Al het nieuws overmant me, aan de beeldbuis gekluisterd
Het nieuws verlamt me, als ik kijk, als ik luister
De beelden van wanhoop, van dood en verdriet
De onmacht, de woorden: “we weten het niet”
k ben bang, ik blijf binnen en ik sluit alle deuren
Ik ben bang voor de dingen, die staan te gebeuren
Ik ben bang voor mijn moeder, ik ben bang voor mijn vader
Ook bang voor mezelf, voor nu en voor later
Ik ben bang… want alles wordt anders
Couplet 2
De straten zijn leeg, de wereld valt stil
Onwerkelijk vreemd, het decor van een film
verbaasd te merken, dat mijn angst zo groot is
treurig gestemd, dat ik nergens troost vind,
Ja, in chocola, …………
Maar de echte troost, die arm om me heen,
die warmte, die nabijheid, die mis ik, ja, die mis ik het meest
Couplet 3
Ik wil er op uit, ik wil weer naar buiten
Om jou, heel vertrouwd, in mijn armen te sluiten
Maar het kan niet, het mag niet, ik moet ons beschermen
Het kan niet, het mag niet, de regels zijn streng, en
dus klap ik voor allen, die achter plastic verborgen,
dag in, en dag uit, zo goed voor jou zorgen.
Gaat over in zingen (Knocking on Heavens door):
Mist omhult jou en mij
We tasten, zoeken, onwetend
Ik wil jou heel dichtbij
Voel me alleen, voel me vergeten
Donkere wolken om ons heen
Zo zwart, zo zonder zicht
Op de golven drijven we mee
verstild wachtend op wat licht
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door