Bij het ouder worden zijn er steeds minder mensen die je nog kennen zoals was toen je een kind was. Erna vertelt daarover en wat dat met haar doet. Melodie Fields of Gold van Sting.
Wie ziet mij nog staan, met die laarsjes aan
Een hengel en een schepnet?
Met dat korte haar, nauwelijks negen jaar
Een vestje, en een petDe strenge blik van boven,
kijkt over het land van Tholen
Die strenge blik van boven
Verzacht als hij mij zietMijn oma roept mijn naam, ze komt bij me staan
Ze ziet zichzelf in mij
Ze strijkt door mijn haar, Opa komt eraan
Ik, zorgeloos en vrijDe strenge blik van boven
Kijkt over het land van Tholen
Die strenge blik van boven
Verzacht als hij ons zietSteeds kwam ik weer terug, naar de haven vlug
Naar oesters in het zand
Ik rook de zilte lucht, zag de meeuwenvlucht
De kiezels op het strandMaar dat is nu lang geleden
Mijn oma is overleden
Met haar zijn beelden verdwenen
Van wie en wat ik wasAls je mij ziet staan en je kent mijn naam
Je weet wel wie ik ben
Maar ik ben zoveel meer, dat zo snel verdween
Geen mens die dat nog kentMisschien die strenge blik van boven
Die verzachtte op het land Tholen
Misschien dat die blik van boven
Dat meisje van toen nog kent
De ‘mij’ van toen nog kent
© 2019, Ernst Buning